در دلِ تاریکی
پرتوها
شکوفه می‌زنند
نه بر شاخه‌ی درخت
که بر استخوانِ پنهانِ تن.

رادیولوژی
رازِ خاموشِ جان را
می‌خواند
بی‌صدا
بی‌فریاد
تنها با نوری
که از پرده‌ها می‌گذرد.

و زهرا
در سپیدیِ روپوش
چون نوری
در سپیدِ پرده‌ها
حقیقت را
از سایه‌ها
بیرون می‌کشد.

تصویرِ استخوان
ترانه‌ای‌ست
بی‌صدا
اما نگاهِ او
آن را
به شعر بدل می‌کند.

زهرا
با پرتو و دانش
با آرامشِ دست‌ها
با سکوتِ اتاق
به جانِ انسان
آرامش
هدیه می‌دهد.

#ابوطالب