شخصی دردمند نزد شبلی عارف می گریست. شیخ سبب گریه او را

پرسید.

گفت: دوستی داشتم که دیدار او مرا در زندگی کفایت می کرد، اما او

دیروز از دنیا رفت و من تنها شدم. شیخ گفت: دوستی که دیدارش پاینده

نیست ناچار نبودش غم را زیاد می کند. برو دوستی انتخاب کن که هرگز

نمیرد و تو به هجران او مبتلا نشوی.


دوستی دیگر گزین این بار تو                کاو نمیرد تا نمیری زار تو


دوستی کز مرگ نقصان آورد               دوستی او غم جان آورد


منطق الطّیر


منبع:http://boro.niazerooz.com/